Op avontuur met 'geweldige' bootjes

Daar ben ik weer! Even een update van het geweldig leuke en gezellige leventje hier in Su. De eerste stagedagen zitten er al weer op, echt super leuk om de andere gewoontes te ontdekken. Afgelopen week ben ik 3 dagen in een gezondheidscentrum aan de slag gegaan en de 2 andere dagen heb ik bij een diabeteskliniek een kijkje genomen. Diabetes komt hier super vaak voor ondanks dat weet men hier eigenlijk niet goed wat het inhoudt. Eventuele hulpmiddelen en gevolgen zijn voor de meeste mensen niet duidelijk waardoor ze de ernst van de ziekte niet echt inzien. Genoeg uitdaging dus voor mij om deze noodzaak van hulpmiddelen aan te kaarten.

Genoeg over stage want ik ben net thuis gekomen van alweer mijn 2e trip! Wat een geweldig mooi bijzonder land is Suriname. Iedereen leeft samen met elkaar, maakt niet uit bij welk geloof je hoort of hoe je eruit ziet. Het voelt (denk ik) hierdoor ook niet alsof je op straat gevaar loopt. Wat ook reuze meevalt trouwens.

Het allereerste weekend in Suriname begon gelijk met spanning en avontuur, achteraf wel een beetje hilarisch maar op dat moment was het iets minder haha.
Het plan was om te gaan raften op de Boven Suriname rivier daarna een inheems dorpje te bezoeken om vervolgens te gaan ziplinen door de jungle! (hangend aan een soort kabelbaan en leuke plekjes van Suriname bekijken) Zoals jullie lezen was dit het plan en werd het inheems dorpje bezoeken geskipt wegens tijdgebrek en werd het raften; peddelen op een zelfgemaakt vlot omdat er weinig stroomversnellingen waren. Ik als waterrat en bootliefhebber (NOT) vond t al een hele stap om te beslissen dat ik gewoon in een rivier met piranha's en kaaimannen op een vlot ging varen. Onze gids kon ons niet echt geruststellen met het idee dat hij al door allerlei beesten in dat water was gebeten en wij nu niet in een veilig bootje zouden zitten. Maar goed omdat de stroomversnellingen het lieten af weten wilden mijn huisgenootjes wel wat sensatie dus besloten we om een klein stukje waterval te nemen, ongeveer 1 - 1,5 meter hoog. Dat de gids het niet eens was met onze beslissing omdat hij het zelf eng vond, konden we van zijn gezicht aflezen haha. Net voordat we de waterval afgingen sprong hij van het vlot op een rots om ons de goede kant op te leiden maar de stroming was te sterk dus toen waren wij ineens beneden en de gids nog op de rots. Het was wel een zielig gezicht omdat hij niet wist wat hij moest doen maar toch zag het er ook hilarisch uit haha. Na dit redelijke faalmoment beloofde hij ons dat we na de volgende bocht een stroomversnelling van maar liefst 200 meter zouden krijgen. Die was er ook wel alleen ging die bij ons wat minder snel omdat we om de meter vast zaten op een rots waarna hij zelf elke keer van het vlot af kon om ons los te maken haha.
Na dit tripje van 6 uur op het water in de middagzon zouden we gaan ziplinen maar omdat we er bijna 3 uur langer over hebben gedaan dan de bedoeling was hebben we dit de volgende dag gedaan. Echt super gaaf, hangend tussen de bomen en boven het water van de jungle!! De foto's en filmpjes van deze dagen krijgen jullie binnenkort te zien.

Trip 2; Galibi beach festival.
Op het mooiste strand van Suriname een festival. Klinkt goed toch?! Ondanks de bootreis (ja, ook deze keer liet de boot het af weten) was het een geweldig weekendje met lieve en gezellige mensen. Onze aankomst was alleen iets anders dan we hadden gedacht, er was nog geen muziek te horen en nog geen feestend persoon te zien. Dus eerst maar lekker een dagje chillen in ons hangmattenkamp en genieten van het super mooie uitzicht. 's avonds hebben we toch nog super genoten van het feestje op het strand. Ik heb een paar jaloersmakende foto's voor jullie dus hou je vast!!! Net als ik in de Korjaal (Surinaamse boot) op de heen- en terugreis. Het bootje wiebelde van alle kanten waardoor we met spanning en sensatie naar plaats van bestemming zijn gebracht. Tijdens beide overtochten was ineens de benzine van de boot op, terwijl we midden op het water lagen en de motor niet meer soepel aanging. Bij de terugweg ging de motor helemaal niet meer aan en moesten we dus wachten op een andere boot die ons dan mee kon loodsen naar de waterkant. Intussen was het plan ontstaan om over te stappen in die andere boot, wat ik natuurlijk geweldig vond met mijn 'van Balkom-kwaaltje'. (ongeveer meer dan de helft uit mijn familie vind water maar niks haha) Gelukkig ging dat plan niet meer door maar jullie begrijpen wel, na alle bootavonturen hier, dat ik voorlopig even niet meer in een bootje stap.

Wat een verhaal en dit is nog maar van week 1, dat belooft nog wat!
Ik ga zo lekker mijn bedje opzoeken, wat ik wel verdient heb na deze avonturen al zeg ik het zelf.:)

Foto's volgen zo snel mogelijk.

Liefs, tot snel xxxxx